U drevnom Egiptu, faraon je periku pokrivao crvenom kapom ili bijelom tijarom, dok su u Mezopotamiji bili rašireni turbani ili kape od krzna, kao i u drevnoj Palestini gdje su židovski svećenici nosili stožasti bijeli šešir. Dok su u Minojsko doba žene s Krete osmislile razne i bizarne oblike, u Rimu je šešir bio smatran simbolom slobode, te je svaki oslobođenik dobivao šešir. U 12.st, šešir ukrašen krznom ili perjem počinje se koristiti u europskoj ženskoj i muškoj nošnji. Mnogi karakteristični oblici šešira iz prošlosti opstali su u narodnim nošnjama nekih zemalja (torero, sombrero, breton).
U žensku nošnju ulazi s Francuskom revolucijom i od tada je, mijenjajući svoje oblike nerijetko i pod utjecajem političkih previranja, modni rekvizit najviše izložen hirovima mode. Šešir je bio i predmet počasti (papa daruje posvećeni šešir kardinalima i istaknutim vjernicima), ali i simbol poruge (u Njemačkoj i Francuskoj bankroteri su izloženi javnosti dobivali žuti ili zeleni šešir).
U 20. stoljeću, kreirani su polucilidri, slamnati i plosnati šeširi, koji su bili u modi veći dio stoljeća. Do 1960-ih, šešir je bio skoro obavezan odjevni predmet kod oba spola, ali od tada se rjeđe nosi, najčešće u elegantnijim odjevnim kombinacijama.
Preuzeto:
Enciklopedija leksikografskog zavoda, JLZ, Zagreb 1969, tom 6, s 249
Danas se šeširi nose isključivo kao modni dodatak ili kao zaštita glave od vremenskih uvjeta. Kaubojski šeširi vratili su se na velika vrata, a preporučuju se nositi na kratke kožnate jakne ili slojevite tamne kapute. Također, pristajat će i uz sve sa zipovima te zakovicama.
